Sta mij toe open te antwoorden op het deel negatieve en kortzichtige reacties die ik ontvangen heb. Heel bizar dat niemand maar ook niemand  publiek reageert. Ik ben vandaag in een deel nogal uiteenlopende, soms extreme maar voor mij steeds boeiende profielen geplaatst geweest. Voor diegenen die mij niet of niet goed kennen, passend bij mijn kadrering binnen de psychopathie, steek ik de boel graag in brand. Hoewel dit stuk wat oorspronkelijk een gewoon bericht was niet geschreven is om mezelf door alle kenners in kaart te laten brengen zal ik mezelf toch even verder toelichten. 
Ik heb alle respect voor de patiënten(waaronder ikzelf),hun families, de overleden slachtoffers en de pijn en het verdriet van hun naasten.  Ik bewonder de mensen die zich al dan niet professioneel inzetten en zo hun eigen gezondheid en die van hun dierbaren riskeren om andere mensen, vreemden, te helpen. 
Maar Prozac4thecrowd schrijft al langer dan vandaag opiniestukken. Hetzij voor een beperkter publiek. De grootste vereiste om die te schrijven en te lezen is een eigen opinie hebben. Vandaar het beperkter publiek. De bedoeling ervan is niet om mensen in het verweer te krijgen maar om de blik te verruimen of een open discussie te starten. 
Ben ik radicaal omdat ik zeg dat de maatregelen zelf even nefast of misschien nog erger kunnen zijn dan het virus zelf? Ben ik de loochenaar terwijl velen verblind worden door de beelden die de media ons dagdagelijks letterlijk inprent? Dat mensen veelal kuddedieren zijn die op cruciale momenten geleid(/misleid) willen worden?  De één zijn dood is de ander zijn brood is provocatie? 
Al die families die niet ten onder gaan aan het voorbijgaand virus maar aan de verstrekkende gevolgen van de maatregelen? Worden zij ook zo nauwlettend geteld en opgevolgd? Krijgen deze ook uren en uren prime time media aandacht? Waar is onze solidariteit wanneer de commotie wegebt met al diegene die nog steeds aan het vechten zijn om te overleven? Wereldwijd al die slachtoffers die het virus ook niet overleeft hebben maar nog wel elke dag moeten verder leven? Als we dat, wanneer het virus weer is gaan slapen, eens in een grafiek zouden verwerken zullen we heel waarschijnlijk zien dat het percentage rechtstreekse overlijdens klein is tegenover het aantal gemaakte chronische patiënten die het virus levenslang zullen meedragen.
Dat was de opzet. Nadenken over alles wat velen zomaar aan- en overnemen. Voor al diegenen die zich miskend voelden en zich verlaagden tot een persoonlijke aanval,  dat heet dus een opiniestuk. En voor wie het nog niet begrepen had, het is voor deze reacties dat ik het doe. Ik ben maar wat graag de uitlokker van controverse. Ik verafschuw Facebook maar soms moet je het gebruiken waar het voor dient. Het bereiken van de massa. Bedankt aan al diegenen die hun bijdrage leverden. 

Alias
Crow