De passie voor opinie lijkt te verbleken maar niets is minder waar. Te extreem te beladen of te zwaar. Gekelderd relaas door blaam. 
Maar geen gebrek aan streken 
Aftreden doe je in faam. .
Begraven in stilte werd theatraal. De standaard stelt een moraal. ‘Te Standaard’?
Essentie wordt niet gevonden in de woorden maar door de interpretatie van taal. De allusie gedoemd tot depressie vanwege niet aanvaard. 
Maar wie plaatst de filter? 
Aan criticasters geen nood. Zonder publicatie, de pijnlijke lijdensweg naar monddood.
De waarheid is relatief. 
Wie wil er leven in een uitgeschreven regie, een scenario op maat. Heilige huisjes blijven steeds ongeschaad. 
Alles voorgekauwd en uitgespuugd. Het voedsel voor de schapen. Volle magen houden ze gesust. 
Eigenheid verdwijnt in de kudde zodat individuele opinie berust. 
De hoeder, de hond en zijn stok houden ze moeiteloos in bedwang op de vruchtbare gronden rond de schijnbaar stille vulkaan. Maar blaffende kritieken, trappende poten en een pokende stok zetten de kern terug in gang. Kolkend vanuit de diepte, een nooit gebluste kracht. De berg spreekt. 
Het begrijpen van aard-en natuur is pure macht.


Crow