Op handen gedragen. 
Handen zonder eelt. 
Armen van het gepeupel. 
De nieuwe slaven van onze tijd. Een status verkregen door luiheid. Denken is arbeid.
Echo’s van de verheven moraal. Scanderen van woorden zonder enige kennis van de taal. 
Zichzelf profileren voor de normen van een ander. 
Protest zonder protest. 
Is dit echt de norm van ‘norm’aal?
Maar wanneer hun aard hen parten speelt en de draagkracht verzwakt.
Vermoeide armen....
Rustend, wachtend tot het woord van een ander hen meer begeert.
De val voor wie het lopen is verleerd.