Onverwacht gedwongen tot hoofdpersonage in een vreemd verhaal.  
Uit mijn lijf geschreven behalve de taal. 
Verleerd, vergeten of gewoon nooit geregistreerd. 
Verloren gegaan in de rush van het dagelijkse bestaan?
Die dans ontsprongen.
Tijd is geen heler maar een verdeler. 
Fysiek en ‘men taal’.
Veroordeelde dualiteit grijpt me uit wraak naar de keel. 
Ik snak naar adem. Misschien een straf te veel.
Maar zijn woorden dan echt nodig?
Een vertaling doet afbreuk aan het origineel.
De poging is overbodig.
Een aanval op ons dogmatisch bestaan.
Ingebakken angst voor kritiek, slaven van de heersende moraal.
Volgen is zoveel makkelijker voorgaan.
Bewijs ik mezelf een dienst?
Puurheid en diepgang graven hun eigen kanaal. 
Zoekend naar hun eenheid in taal. Een voet door mijn verzwakte bodem. Licht en lucht, een lichaam dat hoort.
De angst houdt me vast dat ieders menselijke aard door hetzelfde wordt verstoord.

  
Crow

Plaats een reactie